Teatr Ognia Haka Poi

Opis:
Nasz teatr ognia to grupa młodych ludzi, licząca sobie 7 osób. 5 z nich to tancerze, natomiast 2 to osoby zajmujące się technicznymi sprawami pokazu oraz odsłoną muzyczną. Nasz pokaz to przedstawienie odbywające się według scenariusza, które opowiadamy przy użyciu doskonale dobranej muzyki elektronicznej lub, na życzenie klienta, przy zastosowaniu bębna afrykańskiego djembe. Cały spektakl trwa ok. 25 minut, chyba, że publiczność życzy sobie bisów. Każda z osób ma swój odpowiednio dobrany kostium i makijaż, w zależności od pełnionej przez siebie roli. Kostiumy i makijaże są utrzymane w kolorystyce czarno-białej, czarno-czerwonej i białej.
Używamy sprzętu takiego, jak: łańcuchy (poi), liny całopalne, wachlarze oraz pochodnie, służące do "plucia" ogniem.

Przykładowe realizacje:
Scenariusz teatru Haka Poi przedstawia się następująco: W kręgu znajduje się pięć postaci. Na środku pali się pochodnia. Rozpoczyna się delikatna, cicha muzyka (bez względu na to czy jest to muzyka elektroniczna czy bębniarska ), następnie jedna z postaci- kobieta w bieli- budzi się. Poznaje ona żywioł i wykorzystuje go. Muzyka staje się coraz bardziej dynamiczna. Kobieta rozpoczyna układ solowy, "budząc" przy okazji resztę postaci. Następnie wyróżnia ona tylko dwoje z tancerzy, ofiarowując im ogień. Pozostała dwójka z zazdrości kradnie pochodnię - źródło ognia. Kobieta i mężczyzna z "wyróżnionej" grupy rozpoczynają swój układ przy spokojnym akompaniamencie. Później wdziera się jednak drużyna, która była zmuszona ukraść ogień. Do nieco gwałtowniejszej muzyki rozpoczyna się ich układ dwuosobowy. Po jego zakończeniu zaczynamy mieć do czynienia juz tylko z walkami pomiędzy dwiema drużynami. Najpierw jest to walka dwóch kobiet, potem dwóch mężczyzn, w końcu następuje jednak przegonienie kobiety w bieli, która odkryła żywioł i ostateczna walka, której towarzyszy bardzo dynamiczna muzyka. Podczas tego starcia ginie kobieta z wyróżnionej grupy. Wskrzesza ją jednak postać w bieli, godząc jednocześnie całą czwórkę. Następuje solowa sekwencja z linami całopalnymi kobiety "ożywionej", po czym odbywa się układ pięcioosobowy, symbolizujący pojednanie i jednocześnie zakończenie spektaklu.